لوله های FRP با استفاده از تقویت کننده های الیاف شیشه، رزین های گرما سخت، مواد linerviel و انواع دیگر افزودنی ها ساخته می شوند. الیاف تقویت کننده معمولا ً از جنس الیاف شیشه E است. مشخصات اسمی الیاف شیشه E عبارتند از سفتی کششی در حدود 72400 مگا پاسکال، استحکام کششی در حدود 3450 تا 3800 مگا پاسکال و درصد افزایش طول در حدود 4 تا 5 درصد. انواع دیگری از الیاف در این رده عمومی وجود دارند که نیازهای گوناگون مقاومت به خوردگی را برطرف می کنند اما الیاف شیشه E تا حدودی تمام بازار را تحت سلطه خود درآورده است. الیاف تقویت کننده دیگری برای کاربردهای ویژه و شرایط خورنده منحصربه فرد وجود دارد مانندFCR ،C ، AR و جز آن. الیاف تقویت کننده بسته به فرآیند ساخت لوله و تحمل بار مورد نیاز، تغییر می کنند. الیاف تک جهته تأبیده شده، الیاف کوتاه، تقویت کننده های رشته ای، نمد، الیاف بافته شده و انواع دیگر الیاف درساخت لوله های FRP کاربرد گسترده ای دارند.

     درصد وزنی الیاف به طراحی محصول نهایی وابسته خواهد بود. جهت الیاف، شیوه چیدمان لایه ها روی هم و تعداد لایه های تقویت کننده، ویژگی های مکانیکی، سفتی و استحکام واقعی لوله را تعیین می کند. رزین مورد استفاده در ساخت لولۀ FRP ویژگی های خاص خود را دارد. درحالی که ویژگی های استحکام و سفتی رزین چندین بار کم تر از الیاف است، رزین نقش اساسی را ایفا می کند. رزین های گرما سخت گروه عمده ای هستند که در ساخت لوله FRP به کار می روند. رزین به عنوان چسب عمل کرده و الیاف را درساختار لایه ای محصول پخت شده به هم متصل می کند.

     رزین در برابر خوردگی ناشی از عبور گازها و سیالات از درون لوله مقاومت می کند. مشخصات فیزیکی و شیمیایی رزین ، مقاومت حرارتی که به شکل یک مشخصه که دمای انتقال شیشه ای «Tg» نامیده می شود و ویژگی های روش ساخت، نقشی کلیدی در طراحی لوله ایفا می کنند. درحالی که رزین های پلی استر، وینیل استر و اپوکسی قصد تسلط بر بازار لوله های FRP را دارند، رزین های دیگری نیز وجود دارند که مقاومت به خوردگی منحصر به فردی ایجاد می کنند. پلی استرها اغلب برای تولید لوله هایی با قطر زیاد استفاده می شوند. وینیل استرها مقاومت به خوردگی بیشتری معمولا ً در برابر مایعات خورنده قوی مانند اسیدها و سفیدکننده ها دارند. رزین اپوکسی معمولا ً برای لوله هایی با قطر کم تراز 750 میلی متر و فشارهایی در حدود 8/20 مگا پاسکال تا 6/34 مگا پاسکال استفاده می شوند.

     طراحی و تولید لوله های FRP اغلب به اجزای افزودنی نیز نیاز دارد. بیشترین افزودنی ها به شکل دهی رزین های گرما سخت کمک می کنند و همچنین ممکن است برای تکمیل واکنش های شیمیایی و پخت چند لایی مورد نیاز باشند. کاتالیزورها و سخت کننده ها در این دسته قرار می گیرند. پرکننده ها ممکن است به علت مسایل اقتصادی و یا افزایش کارایی استفاده شوند. بعضی از لوله ها به ویژه لوله های گرانشی به شدت به سفتی خمشی بالایی نیاز دارند. در مورد لوله های زیر خاک، سفتی خمشی با عامل EI اندازه گیری می شود که حاصل ضرب سفتی چندلایی کامپوزیتی E و ممان اینرسی سطح مقطع لوله I است. سفتی چندلایی E را می توان با تغییر جهت الیاف و افزایش حجم الیاف و موارد دیگر افزایش داد. از آنجایی که ممان اینرسی I با توان سوم ضخامت دیوار نسبت دارد؛ هرگونه کوششی برای افزایش ضخامت دیواره، ممان اینرسی را به طور چشمگیری افزایش می دهد. در نتیجه بعضی از لوله های گرانشی با افزودن شن در مرحله تولید ساخته می شوند. افزایش شن مایۀ افزایش ضخامت دیواره و در نتیجه افزایش ممان اینرسی و افزایش عامل EI می شود. این کار افزایش سفتی با استفاده از ماده نسبتا ً ارزان مانند شن نامیده می شود. بنابراین شن می تواند یک افزودنی مهم در ساخت لولۀ FRP باشد.